Grześ idzie do żłobka

I nadszedł taki moment, że mały Grześ poszedł do żłobka. Oczywiście, formalności, dokumenty i na koniec wyprawka. I jak każdy żlobkowicz, przedszkolak czy uczeń dostał najważniejszy element wyprawki - worek na kapcie. Według wymogów, "placówek opiekuńczych" worek ma być podpisany.

Wymogi są spełnione; 1. worek jest

                                  2. worek jest podpisany.

Do worka wędrują kapcie , chusteczki do nosa i w kieszonkę mini-miś.

Domek - częśc druga

Letni czas poświeciłam na dokończenie mnóstwa porozpoczynanych prac. Same wiecie jak to jest. Coś zaczynamy, odkładamy bo coś innego do zrobienia bardziej pilnego, albo braknie w robótce nici lub jakiegoś elementu i cały impet i wena do danej pracy spowalnia, a czasem wręcz zanika. Praca leży i czeka na swój czas.
Jeśli pamiętacie to w części pierwszej domu zrobiłam tylko poduszki, a dopiero teraz dokończyłam zasłonkę.
Na podstawowej kratce naszyłam kieszenie z jeansu a na nich aplikacje. Okienko się otwiera i zwija jak roleta do plastikowych kółek

 Kieszonki

 

I wyhaftowany obrazek z ulubionym misiem mojego wnuczka Kubusiem Puchatkiem

Do całości wszyłam kolorowe tasiemki, aby przywiązać ściankę do drabinek łóżeczka.

 

Grześ ma teraz swój kącik.

Urodziny

Minęły kolejne moje urodziny. Jeden z moich kolegów po fachu, dżentelmeńsko zauważył, że panie mają zawsze 18 - ste urodziny. No, te trochę starsze to mają 18 -ste  + VAT. Ale nigdy więcej.

Dostałam wspaniały różany tort, córcia włożyła masę pracy i serca, masy różanej też nie żałowała;

 Tutaj już napoczęty. W środku tort  był z konfiturą z płatków różanych, a ta purpurowa różyczka, to od mojego maleńkiego wnusia.

I coś praktycznego, bardzo przydatnego - mata do przycinania tkanin do patchworków, z linią w centymetrach  i calach, z zaznaczonymi najróżniejszymi katami do ukosów. Teraz praca będzie łatwiejsza.

,

 I tak się złożyło różanie, w tym czasie dostałam jeszcze pudełko - z różami. Bardzo dziękuje.

Kapelusze

Wracam pamięcią do ślubu mojego kolegi Filipa i Oli. W zaproszeniach był dopisek że mile widziane stroje stylizowane na lata 20 -dwudzieste. a więc przede wszystkim kapelusze.
Trochę popracowałam i zrobiłam dla siebie taki kapelusz;

 Kapelusz typu -budka, nisko nasuwany na czoło i przylegający do głowy.

Do tego uszyłam bluzkę z lejącej tkaniny - w kropeczki!- wiązana nisko nad kolanem. Pasowała do plisowanej spódniczki. I do tego różowe perełki. Wyszło całkiem.......

Wciąż czekam na pozwolenie opublikowania zdjęć ze ślubu, ale młodzi mają miesiąc miodowy i co innego im w głowach.

 Potem poprawiłam stary kapelusz. Przydał się w czasie upałów. I uszyłam sukienkę w kwiatki, przewiewną ale z niewielkim dekoltem i z maciupeńkimi rękawkami

Trochę drobiazgów

Skończyłam trochę tradycyjnych prac - na mały prezencik dla mojej siostry zakonnej Janiny. Osoba przezacna, wiekowa i tradycyjna, więc serwetki też bardzo tradycyjne.

szydełkowy bieżnik i cztery serwetki pod talerzyki.

 i bieżnik haftowany w różowe asterki

Zrolowane, związane wstążeczką czekają na spacer do klasztoru.

Warsztaty u stóp Wawelu

W każdą niedziele u stóp Wawelu, na przystani prowadzimy z przyjaciółką warsztaty dla dzieci i nie tylko. Czasem pracujemy razem, a czasem w pojedynkę . Tematem przewodnim są  krakowskie legendy i prace też powinny łączyć się z tematem bajki. Prace wykonywane sa w różnych technikach - od zwykłych kolorowanek do chociażby decoupage,u.
W ostatnia niedzielę legendą przewodnią były opowieści o Panu Twardowskim. Techniką decoupage,u  dzieci robiły pudełka na skarby po Panu Twardowskim i o dziwo! popularne było klejenie zakładek do książek.
Dzieci było dużo i nie miałam czasu zrobić zdjęć, ale obiecałam trzem moim pierwszym artystom zamieścić ich prace. Marcin, Kuba i Adrian z wielkim zapałem pracowali i naprawdę wykazali ogromną dozę cierpliwości i pomysłowości.

Zakładka z zaklętą królewną i w serduszka  w dwóch wersjach, a na dole pudełko jeszcze niezwiązane w ulubinych kolorach mamy - jak twierdził artysta.
Chłopcy, byliście wspaniali - Pozdrawiam.

Podusia

Jeszcze jedna podusia (czy to już wygląda na poduszko-manię).
Tym razem dla mojej przyjaciółki, która boryka się z przeciwnościami losu w dalekich Niemczech. Iza lubi kolor biały, ale dodałam trochę pomarańczu, który jest takim mobilizującym i pobudzającym do działania kolorem. Niech się jej wiedzie...... tam daleko......

ŚLUB

Mój kolega Filip ( z kursu słowackiego) wystosował  odpowiednie zaproszenie do całego kursu, abyśmy  uczestniczyli, byli świadkami i razem z nim dzielili radość z połączenia węzłem małżeńskim  z jego wybranką Aleksandrą.
A jak to bywa Państwo Młodzi otrzymują stosowny dokument, potwierdzający to wydarzenie, uściski, gratulacje, kwiaty od rodziny, przyjaciół, znajomych, Pan Młody "dobre rady" od kolegów a Panna Młoda "dobre rady" od cioć i przyjaciółek.
No i oczywiście prezenty;

serwetka do śniadania,

 z koszyczkiem na pieczywo i dwoma kubeczkami na poranną kawę,

zapakowane w pudełko, wyklejone w ten sam motyw.

Ślub był niezwykły i jeśli tylko uzyskam zgodę Filipa, to pokażę Wam kilka zdjęć z tej uroczystości, a  Młodej Parze jeszcze raz z całego serca życzę wszystkiego co najlepsze.

Aniołek

Ot taki niewielki ....

Pod aniołkiem życzenia komunijne dla Luizy, córeczki naszej lektorki z kursu języka słowackiego.

W międzyczasie c.d....

Jak napisałam poprzednio po Krakowie biegały tłumy turystów. Dla przewodników krakowskich miesiąc - kwiecień, maj i czerwiec to najbardziej pracowity czas. Potem jeszcze jesienią będzie taki zwariowany okres, a pomiędzy tymi gorącymi miesiącami jest trochę wytchnienia. Pracowałam na pełnych obrotach, a to tylko z boku wydaje się takie fajne. Turysta jest na wycieczce, a przewodnik w pracy.
I jeszcze zwykłe codzienne obowiązki, i jakieś małe przyjemnosci.
Dlatego mnie nie było na blogu i dlatego dziękuje WSZYSTKIM, którzy zaglądali do mojego bloga. pomimo ,że nic się tu nie działo.
Pochwalę się , że w tym jak to nazwałam międzyczasie zaliczyłam trochę nauki,

Trochę na wyrost, bowiem pod koniec kursu miałam sporo nieobecności ale testy końcowe zaliczyłam.

Rejs

No nie taki po morzach i oceanach, ale tylko po Wiśle.
W grodzie Króla Kraka pełnia turystycznego sezonu. Turyści indywidualni i wycieczki przemierzają Kraków we wszelkich możliwych kierunkach. Najważniejszym punktem pobytu jest odwiedzenie Smoczej Jamy i smoka wawelskiego. Wtedy część turystów decyduje się na odpoczynek w czasie rejsu statkiem po Wiśle, a i Kraków widziany z tej perspektywy jest wspaniały.
Na statkach i przystaniach organizowane są najróżniejsze przedsięwzięcia.
 Dziś wzięłam udział w warsztatach o Królewnie Wandzie. Tej Królewnie co to Niemca poślubić nie chciała i do Wisły wskoczyła. Jej ciało wyłowiono aż w Mogile i lud który ją kochał usypał królewnie Kopiec Wandy.

Tę bajkę opowiadałyśmy na przystani dzieciakom, a dzieci - najczęściej dziewczynki-miały za zadanie wykleić Królewnę Wandę.

Towarzyszył nam mój Kopciuszek z rozwianym warkoczem i zadowoloną miną, kołyszący się na falach Wisły.(dzisiaj Kopciuszek udawał królewnę).

 Powstały  takie oto królewny

 a nawet jeden książę

Domek

Mój wnuczek dostał nowe łóżeczko. Łóżeczko jest wielofunkcyjne, tzn ma piętrowe miejsce do spania i dolną część do zabawy. Na razie jest za mały żeby korzystać  z górnego piętra , ale na dole urządzamy domek. A przede wszystkim niezliczona ilość poduszek, na krórych układa miśki do spania i samego siebie, albo służą do turlania....

Kolor kratki, która będzie dominującym akcentem, jest pod kolorystykę łóżeczka. Obrazki na poduszkach, wykonałam jako aplikacje z resztek płótna, tasiemek i coś tam dohaftowałam.

Główną część domku z okienkiem, kieszonkami na skarby, wykańczam w pośpiechu i za niedługo się pochwalę

Majówka

Miał być piękny, słoneczny, majowy długi weekend. Może był gdzieś indziej, ale nie w Krakowie. Niebo zaniesione deszczowymi chmurami, z których co chwilę pada deszcz. Pada, a czasem leje. Przeszły nad Wawelem pierwsze wiosenne burze.No i termometry pokazują niewysoką temperaturę. Taka pogoda nie sprzyja spacerom, raczej siedzeniu w domu. Dobra strona takiej pogody, jest taka, że trochę zaległości udaje się odrobić.
Ale zanim pogoda się popsuła, było przepięknie i udało mi się zrobić zdjęcie najpiękniejszego widoku na świecie ( krakowskie - przewodnickie przechwałki ).

Magnolie na Wzgórzu Wawelskim zakwitają dość wcześnie , ale wystarczy jeden dzień niepogody  i wszystkie kwiaty opadają.

techniczne kłopoty

Może któraś z Was miała podobny problem .
 Otóż nie mogę dodawać zdjęć . Nie działa  ta funkcja. Wyczyściłam ciasteczka, coś tam poukładałam, wyrzuciłam do kosza, i nic.
Może miałyście podobny problem i macie jakąś podpowiedź co z ty zrobić?

Dziadek do orzechów

Chociaż  bajka o dziadku do orzechów - ta prawdziwa - jest bardzo długa, ja opowiem ja w wersji skróconej.





Książę zamieniony przez Króla Myszy w dziadka do orzechów dostał się Klarze jako prezent gwiazdkowy. Klara bardzo polubiła dziadka do orzechów , choć był brzydki. I gdy wszyscy usnęli, Klarze przyśniło się, że tańczy z dziadkiem do orzechów.

Kiedy taniec się skończył, dziadek do orzechów znowu był księciem.
Ale wtedy nie było czym rozłupywać twardych skorupek orzechów i wiewiórka Basia a może Klara musiała sama sobie poradzić z orzechami.

Mała syrenka

Coraz trudniej mi tworzyć do wyzwania bajkowego, bowiem zaczęło sie wycieczkowe szaleństwo i mam dużo pracy. A kiedy wracam do domu jestem już bardzo zmęczona.

Ale czas na bajkę, trochę inną niż opowieśc o wesołej, psotnej syrence, córce Króla Mórz.

Bardzo dawno temu, żyły dwie siostry syrenki. Pewnego razu, w swoich morskich wędrówkach dopłynęły do cieśniny, która oddzielała od oceanu nieznane morze. Był to Bałtyk. Siostrzyczki wpłynęły na wody  Bałtyku i bardzo się im tu spodobało. Jedną zachwyciły zielone wyspy w cieśninie  i kiedy znalazła wygodną skałę usiadła i została. Z czasem wyrosło w cieśninie wspaniałe miasto Kopenhaga, a syrenka dalej siedzi na skale i przypatruje się ludziom , którzy tam żyją.

Druga siostra, była bardziej ciekawska i odważna i popłynęła dalej. Kiedy dopłynęła do ujścia szerokiej rzeki, postanowiła sprawdzić jacy ludzie mieszkają nad jej brzegami. Wpłynęła do Wisły. Podziwiała łagodne wzniesienia, szerokie przestrzenie łąk i odwieczną puszczę. Tak dopłynęła do miejsca, gdzie mieszkali spokojni, pracowici ludzie. A że, ci ludzie musieli czasem walczyć o swoje miasto, to syrenka uzbroiła się w tarczę i miecz i na zawsze już została w Warszawie.

O tych syrenkach szumią nam muszle , które zbieramy  nad morzem w wakacje i przechowujemy potem bardzo długo w babcinych pudełkach.....